<p> و به طور خلاصه، ارزش بدن و سلامت آن در اسلام به حدی است که بعضی از دانشمندان اسلامی گفته اند: پیامبران الهی در آغاز نبوت خود باید سالم و از نقص بدنی، دور و برکنار باشند. گفته میشود تعداد افرادی که تا امروز در 3 هزار حمله فرقه ای جان خود را از دست دادهاند٬ حدود 10 هزار نفر باشد. وداها در دورهای هزار ساله از حدود قرنهای ۱۵ تا ۵ قبل از میلاد نگاشته شدهاند. بزرگترین فرد خانوادهاش در شب، خوابش را دید، گفت: آقا من میدانم که شما از دنیا رفتهاید، شما وارد برزخ شدی، به شما چه گذشت؟ گفت: اما برزخ من، شماها من را دفن کردید و رفتید، دوتا فرشتهٔ سؤالکننده به برزخ آمدند و خیلی هم آرام و بامحبت با من برخورد کردند، سؤال اولشان گنجينه روشن د: «من ربک؟ وقتی او را آوردند و کنار در ورودی حرم دفن کردند، این را من به یک واسطه میگویم و قبول هم دارم؛ یکبار برزخ حاجشیخ فضلالله شهید نوری را نشانم دادند که دیدم نشسته و قرآن کنارش است، گفتم: آقا من به دارکشیدن شما را در تاریخ مشروطیت خواندهام، محاکمهات را هم خواندهام، دادستان دادگاهت هم شیخابراهیم زنجانی فراماسیونر بود، حکم اعدامت را که دادند، یِفرِم ارمنی بالای دار کشید، آنهم در ده صبح روز سیزده رجب، روز ولادت امیرالمؤمنین(علیه السلام). </p>

<p> شهید مطهری با توجه به این آیه می گوید: مؤمن باید بداند عزت اختصاصا در انحصار مؤمنان است و اوست که باید عزیز باشد؛ عزت شایسته اوست و او شایسته عزت است. قرآن کریم در این مورد می فرماید: «وَلِلّهِ اَلْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ»؛ عزت اختصاصاً از آنِ خدا و رسولش و مؤمنان است. قرآن عزت را از آن خدا و پیامبر و مومنان می داند و اعتقاد درست و عمل صالح را راه دستیابی به آن معرفی می کند. این آیه عزت را پس از خدا و رسول اختصاصا در انحصار مؤمنان می داند. هم علم به انسان نیرو می دهد ، هم ایمان ، اما علم نیروی منفصل می دهد و ایمان نیروی متصل . ترس از مرگ، ترس از آینده، احساس پوچی و بی معنایی از زندگی برخی از عوامل ایجاد اضطراب و نگرانی انسان ها می باشد. در حدیث دیگری هست: لِیَکنْ طَلَبُک لِلْمَعیشَةِ فَوْقَ کسْبِ الْمُضَیِّعِ تَرَفَّعْ نَفْسَک عَنْ مَنْزِلَةِ الْواهِنِ الضَّعیفِ؛ دنبال روزی باش ولی دنبال روزی رفتن تو از حد کسانی که خود را تضییع می کنند، بالاتر باشد. نزد ایشان خوار می شوی. نزد خدا، اسلام است (که در اثر اين تسليم، پرستش نکند جز خداى يگانه را و طاعت نکند جز فرمان او را).</p>
<p> او با هوشیارى، روش هاى علمى را براى مطالعه دین به کار برد، مجله روان شناسى مذهبى14 را پایه گذارى کرد، و در سال 1917 کتابى تحت عنوان عیسى مسیح در پرتو روان شناسى15منتشر نمود. شخصی به محضر امام صادق(علیه السلام) عرضه داشت: یابن الرسول الله این جملهای که خدا از حضرت مسیح(علیه السلام) در گهواره نقل کرده، «جعلنی مبارکا»، به چه معناست؟ امام جمعه، شخصی است که امامت نماز جمعه را به عهده دارد. اگر نماز واجب در وقت خود خوانده نشود، باید بعداً خوانده شود که به چنین نمازی قضا گویند. در این دوره، افراد زیادی به تحصیل علوم دینی پرداختند. پس از شاه عباس، نه تنها امتیازات زیادی به ارمنیان داده نشد، بلکه مالیاتهای بیش تری نیز از آنها گرفتند. در آن زمان شاه عباس اول، برای زیارت مرقد امام هشتم (ع)، مسیر اصفهان تا مشهد را پیاده طی کرد. شاه عباس به منظور استفاده از نیروی کار آنان، عدهای از زردشتیان را از یزد و کرمان به محله ((گبر آباد)) اصفهان انتقال داد. به این دلیل، پس از مدتی خانقاهها، و تکیههای درویشان را تعطیل کردند. در این دوره، برخی از آنان دین خود را تغییر دادند و بعضی نیز به خاک عثمانی مهاجرت کردند. در آغاز تشکیل حکومت صفوی، گروههایی از شیعهٔ غالیه و اسماعیلیه نیز در ایران بودند که پس از مدتی به هند مهاجرت کردند.</p>
<p> شاهان صفوی در عصر صفوی اقدام به اذیت و آزار، تبعید و حتی کشتن عارفان کردند. در عصر صفوی پادشاهان به ساخت و تعمیر مسجد، مدرسه و بناهای مذهبی توجه داشتند. یکی از پیامدهای این اقدام، دشمنی حکومتهای سنی مذهب عثمانی (در غرب) و ازبکان (در شرق) با صفویان و بروز جنگهای طولانی و سخت میان طرفین بود و افزایش قدرت علمای مذهبی بود. یکی از هدفهای این کار، استفاده از توانایی اقتصادی آنها بود. موریس با پیروزی در مقابل ایرانیها، اسلاوها و آوارها مقاومت کرد ولی سیاست اقتصادی او موجب بیاعتباری وی شد و عاقبت به دست سربازی خشن و بیرحم به نام فوکاس کشته شد. وی در دوران جوانی با شوقی وافر به سیر و سیاحت پس از از دیدار از ونیز به سالهای ۱۴۹۴ و ۱۴۹۵ با دریافتی تازه از دنیای خارج و مقام هنرمند در آن به زادگاهش بازگشت. پادشاهان صفوی در شهرهایی مشهد و قم نیز بناهایی احداث کردند. اکثر زبانها دارای واژگانی هستند که میتوان آنها را «دین» ترجمه کرد، ولی ممکن است کاربردهای متفاوتی داشته باشند، و بعضی زبانها هیچ واژهای برای دین ندارند؛ مثلاً، واژهٔ سانسکریت dharma، را گاهی «دین» ترجمه کردند که به معنای شرع است.</p>